بررسی تاثیر انرژی تجدید پذیر بر کاهش تخریب محیط زیست در ایران

مهمترین اولویت‌های جهانی برای توسعه پایدار، کاهش انتشار گاز دی‌اکسید کربن است. از طرف دیگر استفاده از انرژی بدست-آمده از سوخت های فسیلی به منظور رشد اقتصادی و تولیدات کشاورزی، منجر به افزایش قابل توجهی در انتشار co2 می شود. به دلیل افزایش مصرف سوخت فسیلی و پیامدهای شدید زیست محیطی، اقتصادهای چند ملیتی به سرعت در حال تغییر به سمت منابع تجدیدپذیر کارآمدتر هستند. با این وجود، تحقیقات اندکی در مورد رابطه بین تولیدات بخش کشاورزی و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر با پایداری زیست محیطی انجام شده است. در این مقاله، به بررسی رابطه میان ارزش افزوده بخش کشاورزی، مصرف انرژی تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر، رشد اقتصادی، تراکم جمعیت، آزادی تجارت بر انتشار گاز دی اکسید کربن طی دوره 1970 تا 2022 در ایران پرداخته شد. با توجه به نتایج آزمون ایستایی، از تحلیل همجمعی موسوم به روش خود رگرسیو با وقفه‌های گسترده (ardl) استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش مصرف سوخت های فسیلی، تولیدناخالص داخلی، ارزش افزوده بخش کشاورزی، تراکم جمعیت و باز بودن تجارت تاثیر مثبت و معنی داری بر انتشار آلودگی دارند. اما افزایش مصرف انرژی تجدید پذیر، کاهش انتشار آلودگی را به دنبال خواهد داشت. نتایج الگوی تصحیح خطا نشان می دهد که نزدیک به صد درصد از انحرافات طی یک دوره اصلاح می شوند.