اهمیت جلبکها به عنوان سوخت زیستی و انرژی پاک

محدویت سوختهای فسیلی و آلودگی زیست محیطی ناشی از احتراق آن، موجب بحران انرژی و زیست محیطی شده است. در همین راستا سوختهای جایگزین و در راس آن بیودیزل بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند. نوعی بیودیزل قابل استحصال از انواعی از جلبکها هستند. جلبکها موجوداتی شبیه گیاهان هستند که با تولید روغن می توانند جهت استحصال سوخت مورد استفاده قرار گیرند. قیمت بالای روغنها، افزایش تقاضا و بحران جهانی غذا سبب گردیده تا کشت جلبکها به عنوان سوخت زیستی مورد توجه خاص قرار گیرد. از خصوصیات این موجودات می توان به عدم تاثیر منفی برمنابع آب، قابلیت تولید بوسیله آب اقیانوس و فاضلاب، تجزیه در طبیعت و بیضرر بودن آن برای محیط زیست اشاره کرد. آنها دارای توانایی کاهش دی اکسیدکربن اتمسفر از طریق جایگزینی با سوختهای فسیلی حاوی هیدروکربنها هستند. جلبکها قادرند تا 300 برابر بیشتر از محصولات روغنی سنتی نظیر نخل روغنی و سویا، روغن تولید کنند. فرآیند تولید شامل: کشت جلبک، برداشت زیست توده، استخراج روغن و تبدیل آن می باشد. دو نوع سیستم باز و بسته برای کشت جلبک وجود دارد که دراینجا مورد ارزیابی قرار می گیرد. در هر دو سیستم تامین آب، مواد غذایی، زمین و نور ضروری بوده و جهت کشت مدیریت می شوند. حوضچه های باز نسبت به فتوبیوراکتورهای بسته بازدهی بیشتری دارند چون از سطح تماس وسیعتری برخوردار بوده و نور بیشتری دریافت می کنند. یکی از معایب اصلی سیستم باز، کنترل مشکل پارامترها در مقایسه با سیستم بسته است. نیتروژن، فسفر و پتاسیم عناصر اصلی رشد جلبک و قسمت اعظم کودهای مورد استفاده را تشکیل میدهند. سیلیس و آهن عناصر کم مصرف بوده و کمبود آنها سبب محدودیت رشد و کاهش عملکرد می شود.