تاثیر چرای دام بر استقرار بذور گیاه آگروپایرون در طرح های بذرپاشی مراتع

امروزه تهدید و تسدید عوامل محدود کننده منابع طبیعی و محیط زیست یکی ازچالش های اساسی درمدیریت پایدار این منابع به شمار می آید و سالهاست که مراتع کشور به دلایل مختلفی مانند دام مازاد بر ظرفیت، بهره برداری خارج از دوره، تغییرات و نوسانات بارش مورد تخریب قرار گرفته است درهمین راستا پرداختن جدی تر به مقوله مدیریت و اصلاح و احیاء منابع طبیعی به ویژه درگستره عظیم مراتع کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه است. بدین خاطر این تحقیق با هدف بررسی تاثیر عبور و مرور دام ها بر میزان استقرار بذرها (بذرهای رهاشده در مرتع) در خاک و احیا و اصلاح مراتع انجام گردید. با توجه به نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر، پایکوبی احشام باعث جوانه زنی بیشتر و همچنین باعث افزایش ارتفاع بوته های جوانه زده می شود. هر چقدر میزان جوانه زنی بذر گیاه آگروپایرون بر اثر پایکوبی و استقرار در خاک افزایش یابد، صرف نظر از افزایش میزان ارتفاع بذور جوانه زده در هر بوته، در حالت کلی به دلیل برخورداری از رطوبت کافی و گسترش نفوذ ریشه به داخل خاک و افزایش بیوماس ریشه ای (متاثر از جذب بهتر آب و مواد موجود در خاک) سبب افزایش میزان مواد غذایی در اختیار اندام های هوایی گشته و رشد بیشتر اندام های هوایی و افزایش پوشش گیاهی مراتع می گردد.