تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روانشناختی در مبتلایان به نارسایی قلبی

زمینه و هدف: با افزایش هیجان‌های منفی سیر پیشرفت بیماری‌های قلبی عروقی می‌توانند بدتر شوند‌. به دلیل ماهیت مزمن نارسایی قلبی و عوارض جسمانی و روان‌شناختی آن، مبتلایان با تجربه‌ی موقعیت‌های تنش‌زای بیشتر نسبت به افراد سالم، روان‌رنجوری بیشتری تجربه می‌کنند و به دلیل عدم تاثیر مطلوب درمان‌های پزشکی و مداخلات مکمل رایج بر آنها، این پژوهش برای تعیین تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روان‌شناختی در مبتلایان به نارسایی قلبی، انجام شد. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه اجرا شد که جامعه آماری آن مردان 35 تا 55 سال مبتلا به نارسایی قلبی مرحله b مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر اصفهان در سال 1400 بود. حجم گروه نمونه 30 نفر بود که با روش هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری (یک گروه آزمایش و یک گروه گواه) جای‌گذاری شدند. برای گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز و استروهال (2010)، در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای هفتگی اجرا شد. گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. جمع‌آوری داده‌ها در سه مرحله‌ی قبل از مداخله، بعد از مداخله و سه ماه پس از اتمام مداخله، با مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (dass-42) لویبوند و لویبوند (1995)، بود. تاثیر مداخله با تحلیل کوواریانس تک متغیره بررسی شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان‌دهنده تفاوتی معنادار در مقایسه‌ی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه گواه در مرحله پس ازمون برای افسردگی (1519/757=f و 0/001>p)، اضطراب (128/794=f و 0/001>p) و استرس (410/997=f و 0/001>p)، در مبتلایان به نارسایی قلبی بودند. در مرحله پیگیری نیز تفاوتی معنادار در مقایسه‌ی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه گواه برای افسردگی (400/598=f و 0/001>p)، اضطراب (50/114=f و 0/001>p) و استرس (260/884=f و 0/001>p)، در مبتلایان به نارسایی قلبی مشاهده شد.نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تاثیر باثباتی بر کاهش پریشانی روان‌شناختی در مردان مبتلا به نارسایی قلبی داشت و می‌تواند به‌عنوان مداخله‌ای تاثیرگذار همراه با درمان-های رایج پزشکی برای بهبود سلامت روان‌شناختی مبتلایان اجرا شود و تاثیر مثبتی بر شدت و پیشرفت پیامدهای بیماری بگذارد.