نقش میانجی گر نگرش معنوی در رابطه با عملکرد جنسی و سازگاری زناشویی

زمینه و هدف: موفقیت زندگی زوجین وابسته به موفقیت آنها در سازگاری با هم بوده و ناسازگاری زوجین منجر به تعارض و تنش میگردد. از عوامل موثر بر سازگاری زناشویی می توان از یک سو به نقش عملکرد و رضایت جنسی اشاره کرد زیرا اگر زوجین نسبت به رضایت جنسی همسر خود آگاه باشند و سعی در برآورده ساختن حد مطلوبی از آن را داشته باشند، این خود باعث شکل گیری روابط عاطفی مطلوبی بین آنها میشود و از سوی دیگر به نقش معنویت و نگرش معنوی توجه کرد زیرا هنگامی که همسران به روابط خود جنبه تقدس میدهند یعنی رویدادهای زندگی را بامعنا و دارای اهمیت معنوی درک میکنند، رضایت زناشویی بیشتر و تعارضات کمتری را تجربه میکنند بنابراین هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی گر نگرش معنوی در رابطه با عملکرد جنسی و سازگاری زناشویی است.روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است و داده های آن به روش میدانی از طریق پرسشنامه جمع آوری شده اند. جامعه آماری پژوهش شامل افراد متاهل ساکن شهر تهران بود که به روش در دسترس 350 نفر نمونه به پرسشنامه های نگرش معنوی، عملکردجنسی و سازگاری زناشویی پاسخ دادند و نتایج از طریق نرم افزار spss و amos مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بین عملکرد جنسی و نگرش معنوی با سازگاری زناشویی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. همچنین مسیرهای غیرمستقیم عملکرد جنسی نیز از طریق نگرش معنوی با سازگاری زناشویی معنادار بود. بر اساس یافته های این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است (rmsea=0/032).نتیجه گیری: بر اساس نتایج میتوان بیان کرد با افزایش نگرش معنوی، سطح عملکرد جنسی و سازگاری زناشویی نیز افزایش می یابد. زیرا افراد معنوی در کنار تلاش برای کسب آرامش و رشد فردی، به روابط انسانی خود با دیدی متفاوت نگاه میکنند و در کنار توجه به نیازهای خود، با حس همدلی به نیازهای دیگری چه روانی و عاطفی و چه جسمی اهمیت میدهند و برای ارضاء آنها نهایت تلاش خود را میکنند. از این یافته ها می توان در برنامه های مشاوره پیش از ازدواج، زوج درمانی و کارگاههای آموزش مهارت زناشویی بهره برد.