اثر 10 هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر عملکرد سلول بتا و بیان ژن mafa در پانکراس رت های دیابتی

زمینه و هدف: مطالعات ژنتیکی از نقش کلیدی برخی مولفه های ژنتیکی در سنتز انسولین حمایت می کنند. این مطالعه نیمه تجربی با هدف تعیین اثر یک دوره تمرینات هوازی و مقاومتی بر بیان mafa در پانکراس چکیده و انسولین سرم در رت های دیابتی نوع 2 انجام گرفت.روش بررسی: برای این منظور، دیابت نوع 2 (t2d) بواسطه تزریق داخل صفاقی نیکوتین آمید (110 میلی گرم بر کیلوگرم) و استرپتوزوتوسین (65 میلی گرم بر کیلوگرم) به 18 سر رت صحرایی نر ویستار (10±220 گرم) القا شد ودر ادامه به 3 گروه: 1) کنترل، 2) تمرین هوازی و 3) تمرین مقاومتی تقسیم شدند. تمرینات هوازی و مقاومتی به مدت 10 هفته و 5 بار در هفته برای گروه های تمرین به طول انجامید. پس از مداخله، بیان mafa در بافت پانکراس، انسولین سرم و عملکرد سلول های بتا بین گروه ها توسط آزمون anova یک طرفه مقایسه شد.یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، تمرینات مقاومتی و هوازی به کاهش معنی دار گلوکز ناشتا (به ترتیب p=0/001, p=0/001) و افزایش معنی دار انسولین سرم (به ترتیب p=0/013, p=0/001) نسبت به گروه کنترل منجر شدند. تمرینات هوازی به افزایش معنی دار بیان mafa نسبت به گروه دیابتی کنترل(p=0/001) و دیابتی مقاومتی(p=0/034) منجر شد. تمرینات مقاومتی به تغییر معنی داری در بیان mafa نسبت به گروه کنترل منجر نشد(p=0/055).نتیجه گیری: علیرغم عدم تاثیر تمرینات مقاومتی بر بیان mafa ، اما هر دو شیوه تمرین هوازی و مقاومتی به افزایش عملکرد سلول های بتا و انسولین سرم در رت های دیابتی نوع 2 منجر می شود. شناخت مکانیسم های عهده دار اثر تمرینات ورزشی بر سنتز انسولین در پانکراس دیابتی ها نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه است.