سلامتی و خودمراقبتی روانی برای پاسخ دهندگان اولیه در بحران

زمینه و هدف: بحران یعنی ایجاد بی‌نظمی و اختلال در زندگی. درواقع، آن چیزی که باعث بهم‌خوردن توازن و تناسب بین نیازها و منابع است. در بحران، افراد زیادی بطورِمستقیم و غیرمستقیم درگیرمی‌شوند. به اولین افرادی که به بحران یا فاجعه پاسخ می‌دهند، بسته به اینکه ملی، دولتی، استانی یا محلی باشند، پاسخ‌دهندگان اولیه گویند. این واژه، نیروهای پلیس، آتش‌نشانان، کارکنان جستجو، نجات و فوریت‌ها و گروه پیراپزشکی را دربر می‌گیرد (بندک، فولرتون و اورسانو، 2007 ؛ به نقل از ریاحی و فریدونی، 1400). روش بررسی: در این مقاله مروری بر سلامتی و خودمراقبتی روانی در سه گروه اصلی باعنوان پاسخ‌دهندگان اولیه تمرکز ارئه می گردد: کارکنان خدمات فوریت‌های پزشکی (ems)، نیروهای پلیس، آتش‌نشان‌ها . یافته ها: حمایت اجتماعی یک عامل کلیدی روانی و اجتماعی است که می‌تواند آسیب پذیری افراد در برابر عوارض ناشی از تنش را کاهش دهد و در این میان خانواده نقش مهمی به عهده دارد. آموزش مداوم، مشاوره توان‌بخشی و آموزش مدیریت استرس از عوامل مهم در ارتقای سطح خودمراقبتی پاسخ دهندگان اولیه در بحران می باشند.نتیجه گیری: کسانی که به عنوان امدادگر و یاری رسان در محل حضور دارند، چنانچه اصولی را رعایت نکنند ، ممکن است دچار فرسودگی شغلی شوند و به دنبال آن مشکلات روانی اجتماعی برای آنان به وجود آید عواملی چون حمایت اجتماعی و آموزشهای موثر در کنترل این عوام موثر می باشند.