اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه رفتاردرمانی شناختی بر توانمندسازی مادارن دانش‌آموزان ابتدایی در دوران پاندمی کرونا در شهرستان درگزین

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه رفتاردرمانی شناختی بر توانمندسازی مادارن دانش‌آموزان ابتدایی در دوران پاندمی کرونا در شهرستان درگزین بود. روش بررسی: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و به صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمایش انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه مادران دانش‌آموزان دانش‌آموزان ابتدایی درسال تحصیلی 01-1400 در شهرستان درگزین بود. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود که حجم نمونه در دو گروه به صورت تصادفی 19 نفر (19 نفر گروه کنترل ، 19 نفر گروه آزمایش) که در مجموع 38 نفر انتخاب شدند. آزمودنی های دو گروه به پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپیریتز پاسخ دادند. برای گروه آزمایش مطابق با معیارهای ورود و خروج 8 جلسه هفته‌ای دو بار و هرجلسه به مدت 60 دقیقه در مدرسه جلسات درمانی طبق پروتکل برگرفته ازکتاب مدیریت استرس با شیوه شناختی رفتاری تشکیل شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آنالیز تحلیل کواریانس انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش رفتاردرمانی شناختی بر افزایش توانمندسازی و خرده مقیاس‌های آن(معناداری، شایستگی، خودمختاری و اثرگذاری) مادارن دانش‌آموزان ابتدایی در دوران پاندمی کرونا در شهرستان درگزین تاثیر معنی داری داشته است (0/05>p) نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت برنامه آموزش رفتاردرمانی شناختی موجب بهبود و افزایش توانمندسازی مادارن دانش‌آموزان ابتدایی در دوران پاندمی کرونا می‌شود؛ بنابراین برنامه آموزشی می تواند جز برنامه های مداخلاتی در قرار گیرد.