تابش پلاسما بر زیر لایه (fto) به منظور بهبود کیفیت لایه نشانی و افزایش بازدهی سلول های خورشیدی پروسکایتی

پلاسما، به دلیل ویژگی‌های متنوع خود، در صنایع و تحقیقات مختلف کاربردهایی دارد. در سلول‌های خورشیدی پروسکایتی، کیفیت لایه‌های مختلف و تشکیل کریستال ها بستگی به مورفولوژی، میزان آبدوستی و تمیزی زیرلایه دارد. تابش پلاسما، با توجه به نوع گازها، زمان تابش، ولتاژ و جریان، تاثیرات متنوعی بر روی سطح ایجاد می کند. به عنوان مثال، پلاسمای اکسیژن باعث تشکیل گروه‌های عاملی هیدروکسیل و کاربوکسیل می شود و آب دوستی سطح را بهبود می بخشد. به طور مقابل، پلاسمای کلر یا فلوئور سطح باعث افزایش آبگریزی سطح می‌شود. با تجزیه و تحلیل رفتار بلورها و در نظر گرفتن نیاز به هیدروفیلی یا هیدروفوبی زیرلایه، می‌توان از گازها و توان های مختلف در سلول‌های خورشیدی پروسکایتی استفاده کرد. در این مطالعه، ما از تابش پلاسمای اکسیژن برای رسیدن به زیرلایه‌ای هیدروفیلی استفاده کردیم. با بهینه‌سازی زمان و توان تابشی، ما روش‌های لایه نشانی، کیفیت فیلم و در نهایت پارامترهای سلول‌های خورشیدی پروسکایتی را بهبود دادیم.