بررسی ظرفیت‌ سقف‌های اعتباری در ابزارهای سیاست‌گذاری پولی (مطالعه کشورهای برگزیده و رهیافت‌هایی برای ایران)

هدف از سیاست گذاری پولی کنترل حجم پول بر اساس اهداف تعیین شده توسط حکمران پولی کشور است. در کنار ابزارهای غیرمستقیم پولی که به طور معمول در سیاست پولی کشورها استفاده می‌شود برخی کشورها به صورت موقت یا در مدتی طولاتی از کنترل‌ها و ابزارهای مستقیم پولی استفاده و تجارب موفق یا شکست خورده‌ای در این رابطه دارند. سیاست سقف گذاری اعتباری یکی از انواع کنترل‌های مستقیم پولی تجربه شده در جهان است. این مقاله با بررسی این تجارب، سعی در استفاده از آن‌ها در بررسی برخی الگو‌های پیاده شده در حکمرانی پولی کشور منطبق با کنترل مستقیم اعتبار دارد. در سالیان گذشته حداقل می‌توان به سه برهه کنترل مقداری به عنوان سیاست پولی اشاره نمود که به طور خلاصه کنترل‌های مقداری و کیفی در دهه 60، سقف های اعتباری نرخ بهره از سال 1363 و کنترل‌های اخیر (از سال 1400) بر نرخ رشد ترازنامه بانک‌ها می‌باشد. تجربه کنترل‌های کیفی دهه 60 و تجربه اخیر در کنترل رشد ترازنامه، به همراه اقتدار در حکمرانی پولی می‌تواند کنترل‌های مستقیم کیفی موثری بر میزان اعتبار آفرینی سیستم بانکی داشته باشد و در نتیجه ثبات اقتصادی را همراه آورد.