الزامات هوش مصنوعی در تصمیم‌گیری‌های دولت و بودجه‌ریزی

هوش مصنوعی به ابزاری مهم برای دولت‌ها در سراسر جهان تبدیل شده است. با این حال، مشخص نیست که هوش مصنوعی تا چه حد می‌تواند تصمیم‌گیری‌ها را بهبود بخشد، ولی به طور خاص، تخصیص بودجه یکی از زمینه‌هایی است که هوش مصنوعی ممکن است بیشترین پتانسیل را در آن داشته باشد. بودجه‌ریزی هوشمند، الگویی جدید در سیستم بودجه‌ریزی دولت‌هاست. در این شیوه دولت‌ها قادرند ضمن رعایت شاخص‌های عدم تمرکز، وحدت و یکپارچگی در اهداف را حفظ نموده و بر خردترین اجزای خود نظارت کنند. این توانایی است که در هیچ کدام از شیوه‌های بودجه‌ریزی تاکنون ارائه نشده است. ویژگی منحصربفرد در این سیستم آنست که تمام اهداف کلان، میانی و خرد بدنه دولت (اعم از دولت مرکزی و دولت‌های محلی) کمی می‌شوند و دولت در ابتدای یک سال مالی تنها میزان انتظار خود را از رشد و یا کاهش در اهداف کلان مشخص می‌کند. براین اساس سطح انتظار از اهداف میانی و خرد بدنه دولت به صورت هوشمند محاسبه می‌گردد و برای دستیابی به آنها میزان بودجه و اعتباراتی که در هر برنامه باید هزینه گردد نیز به صورت هوشمند محاسبه می‌گردد. کارایی و اثربخشی دو محور مهم در این الگو به شمار می‌آیند که در خود کنترلی مستتر می‌باشند. لذا در این مطالعه به الزامات هوش مصنوعی در تصمیم‌گیری‌های دولت و بودجه‌ریزی به صورت مروری و به استناد مطالعات انجام شده پرداخته می‌شود.