آسیب شناسی ساختار حکمرانی آب بر تامین امنیت آب و غذا

کم آبی در آینده الزاما به دلیل کمبود آب نخواهد بود بلکه بخش اعظم آن به دلیل ضعف در قوانین، سیاستگذاری‌های نامطلوب و استفاده بدون برنامه‌ریزی از منابع آب است. با توجه به رشد جمعیت، تغییرات آب و هوایی، افزایش رقابت برای آب و توجه به مسائل محیط‌زیستی، آب برای تولید مواد غذایی، به عنوان یک موضوع اصلی محسوب می شود. در این راستا مقابله با چالش‌های فعلی و آتی مستلزم سیاست‌های عمومی قوی، هدف‌گذاری اهداف قابل اندازه‌گیری در برنامه‌های زمانی از پیش تعیین‌شده در مقیاس مناسب، با تکیه بر تخصیص واضح وظایف در بین مقامات مسئول و مشروط به نظارت و ارزیابی منظم است. در این زمینه حکمرانی آب به طراحی و اجرای چنین سیاست‌هایی، در قالب یک مسئولیت مشترک در سطوح دولتی، جامعه مدنی، کسب‌وکار و طیف وسیع‌تری از ذینفعان که نقش مهمی در کنار سیاست‌گذاران برای بهره‌برداری از مسائل اقتصادی، اجتماعی و مزایای زیست محیطی حکمرانی خوب آب کمک می‌نماید. بنابراین جهت تضمین تولید مواد غذایی پایدار تحت وضعیت کمبود آبی رو به رشد، لازم است تا همراه با توانمندسازی جوامع بومی و احیای دانش آنها در زمینه های مرتبط با حفاظت و بهره برداری بهینه از منابع آبی، حکمرانی خوب آب نیز، مورد توجه قرار گیرد. لذا در این مطالعه با بهره‌گیری از روش تحلیلی و با مروری بر تجربیات و ادبیات موضوع، ضمن پرداختن به ابعاد مختلف حکمرانی آب، به آسیب شناسی و ارایه راهکارهای کاهش شکاف‌های حکمرانی آب در حوزه های مختلف، پرداخته شده است. نتایج مطالعه نشان میدهد حکمرانی خوب نه تنها در رابطه با در درسترس بودن آب کافی با قیمت مقرون به صرفه برای یک زندگی سالم می باشد، بلکه به حفظ سیستم‌های اکولوژیکی تامین آب جهت پایداری در امنیت غذایی نیز، می‌پردازد. بر این اساس، حکمرانی خوب باید با نابرابری‌های مداوم، افزایش شکاف توسعه و رقابت برای منابع کمیاب، مقابله نماید. که در این زمینه سیاست‌های عمومی خوب، رویکردهای نهادی و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های روستایی، می‌تواند راهگشا باشد. علاوه بر آن جهت ارتقا بهره‌وری در استفاده از آب، می بایست سیاست های قیمت گذاری اصلاح شده و از سوی دیگر به تنظیم مجازات ها و جریمه‌هایی برای استفاده بیش از حد از منابع آب و هدر رفت آن پرداخته شود.