ارائه مدلی برای توزیع اعتبارات تملک دارایی های سرمایه ای استانی

ایجاد تعادل‌های منطقه‌ای و بخشی یکی از اهداف اصلی برنامه‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی بوده و توزیع و تخصیص متعادل اعتبارات به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای نیل به این اهداف می‌باشد. بودجه یکی از مهمترین و موثرترین ابزاری است که می‌تواند برای تعیین سیاست‌ها و اولویت‌ها، برنامه‌ریزی، اصلاح و تعدیل فعالیت‌ها و کنترل استفاده شود. بنابراین شناخت صحیح این ابزار و به کارگیری اصولی و مناسب آن و جهت دهی آن در قالب برنامه‌های توسعه‌ای از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. قانونگذار از برنامه سوم توسعه به بعد، بدنبال توجه به ظرفیت‌های استانی و رفع عدم تعادل‌های منطقه‌ای از طرق مختلف اعم از طراحی نظام درآمد-هزینه، استانی نمودن اعتبارات، تاسیس نهادهای تصمیم‌گیر استانی بوده است. اما جمع‌بندی گزارش‌ عملکرد برنامه‌های استانی و منطقه‌ای نشان دهنده وجود شکاف در توزیع عادلانه امکانات بین مناطق و استان‌ها می‌باشد. این عدم تعادل‌ها ضرورت تجدید نظر در روش‌های متداول توزیع اعتبارات، که عمدتاً بر اساس برداشت‌های غیر کارشناسی و اعمال نظرات خاص(عمدتاً سیاسی) بوده را اجتناب ‌ناپذیر می‌سازد. هدف از انجام این پژوهش بررسی ظرفیت‌های قانونی توزیع اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای، مروری بر مدل‌های متداول و ارائه مدلی بهینه و شاخص‌محور است که درآن توزیع اعتبارات دارای بیشترین کارایی باشد به گونه‌ای که شاخص‌های توسعه‌ای مناطق پس از اجرای آن به سطح استاندارد تدوین شده نزدیک گردد.