مقایسه روش‌های مختلف خوشه‌بندی برای ایجاد نواحی مجزای اندازه‌گیری در شبکه‌های توزیع آب

محدودیت منابع آب ازیک‌طرف و رشد روزافزون جمعیت و افزایش تقاضای آب از طرف دیگر، یکی از چالش‌های پیش روی توسعه جوامع است. توصیه انجمن بین‌المللی (iwa1) آب جهت تخمین هدر رفت واقعی2 ایجاد نواحی مجزای اندازه‌گیری (dma3) در شبکه‌های توزیع آب است. یکی از مراحل ایجاد نواحی مجزای اندازه‌گیری، خوشه‌بندی4 در شبکه‌های توزیع آب است. با توجه به اهمیت موضوع در این تحقیق به بررسی نتایج روش‌های طیفی5، خوشه‌بندی گیروان-نیومن6 و فست نیومن7 بر روی شبکه توزیع آب شهری مدنا8 پرداخته ‌شده و نتایج از نظر حداقل قطع در لوله‌های مرزی بین نواحی با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج نشان داد که به ترتیب روش طیفی، روش گیروان-نیومن و روش فست نیومن بهترین عملکرد را با کمترین تعداد لوله مرزی بین نواحی جهت ایجاد نواحی مجزای اندازه‌گیری داشته‌اند. همچنین ارائه شاخص پیمانگی9 در روش گیروان-نیومن نسبت به روش طیفی یک مزیت در تعیین تعداد مناسب نواحی مجزای اندازه‌گیری محسوب می‌شود.