به‎ کارگیری مفاهیم همبست آب، انرژی و محیط ‎زیست در ارزیابی اقتصادی روش های انتقال آب به آبریز زاینده ‎رود

در این پژوهش سعی شده با فرض عدم وجود مشکلات فنی، اجتماعی، سیاسی و... در انتقال آب، به مقایسه انتقال آب بین حوضه‎ای، با دو روش تونل و پمپاژ، از حوضه کارون (بهشت‌آباد) با رویکرد همبست آب، انرژی و محیط‎زیست پرداخته شود. هدف از این پژوهش، برآورد مقدار مصرف آب و انرژی و همچنین انتشار گاز های آلاینده برای هر مترمکعب آب انتقالی است. این موضوع با تعریف و محاسبه شاخص‎های (انرژی برای آب - آب برای آب - انتشار گاز‎های آلاینده برای آب و شاخص اقتصادی قیمت آب بر اساس قیمت های داخل کشور، صادراتی و جهانی) حاصل از مستخرجات مدل صورت گرفته است. برای مشخص کردن نحوه ارتباط بین متغیر‎ها نیز از ابزار مدل‌سازی پویای ونسیم با قابلیت شبیه‎سازی و تحلیل مدل‎های پویایی سامانه استفاده‌شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که مقدار مصرف انرژی با استفاده از رویکرد همبست 4/1 برابر عدم استفاده از این رویکرد است. از سوی دیگر، مقدار مصرف هریک از عناصر همبست آب، انرژی و محیط‎زیست در انتقال به روش پمپاژ حدود 6 برابر انتقال با روش حفر تونل است که اختلاف آن‌ها، مقدار چشمگیری است. به‌عنوان‌مثال، با توجه به مقادیر حاصل از مدل‌سازی 76/3 و 58/0 کیلووات ساعت برق به ازای انتقال هر مترمکعب آب به ترتیب در روش های حفر تونل و پمپاژ برای انتقال آب، مصرف می شود.