تاثیر روسازی نفوذپذیر و نوع کاربری اراضی بر آلاینده‌های موجود در رواناب شهری در منطقه دو شهر تهران

توسعه شهری با تغییر کاربری اراضی و کاهش سطوح نفوذ‌پذیر همراه است که موجب افزایش رواناب‌های سطحی می‌شود. رواناب‌های سطحی که به دلیل بارندگی یا ذوب برف ایجاد می‌شوند، می‌توانند آلودگی‌های مختلفی را با خود حمل کنند و به محیط زیست آسیب برسانند. در این پژوهش، اثرات کاربری اراضی مختلف بر آلودگی رواناب شهری در منطقه 2 شهرداری تهران بررسی شد. برای این منظور، نمونه‌هایی از رواناب شهری از پنج ایستگاه با پنج نوع کاربری اراضی شامل مسکونی کم‌تراکم، مسکونی پرتراکم، تجاری، حمل و نقل و فضای باز جمع‌آوری شد. غلظت آلاینده‌های موجود در نمونه‌ها با استفاده از روش میانگین غلظت رخداد (emc) اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین آلودگی رواناب شهری مربوط به کاربری‌های تجاری و حمل و نقل است. این دو کاربری به دلیل وجود فعالیت‌های صنعتی و تجاری و حمل و نقل وسایل نقلیه منابع اصلی آلودگی رواناب محسوب می‌شوند. در مقابل، کاربری‌های مسکونی کم‌تراکم و فضای باز کمترین آلودگی رواناب را دارند. در این پژوهش از مدل مدیریت رواناب (swmm) برای شبیه‌سازی کمی وکیفی رواناب شهری و اثر استفاده از روسازی نفوذپذیر به عنوان یکی از روش‌های توسعه کم‌اثر بر کاهش آلودگی رواناب منطقه 2 تهران استفاده شد. نتایج شبیه‌سازی نشان داد که استفاده از روش‌های توسعه کم‌اثر می‌تواند به‌طور چشمگیری میزان آلودگی رواناب را کاهش دهد.