استفاده از الگوریتم گیروان-نیومن در تعیین مناطق مجزای اندازه‎گیری‎شده (dmas) برای شبکه‎های توزیع آب با رویکرد کمی-کیفی

در حالت کلی، برای مدیریت بهتر شبکه، روش‌های مختلفی ازجمله استفاده از شیرهای کاهنده فشار، تقسیم شبکه به مناطق مجزای اندازه‎گیری‎شده (dmas) و تعیین بوستر کلر پیشنهاد شده است که تعیین dmas یکی از مهم‌ترین آن‎هاست. بدین منظور روش‎های مختلفی ازجمله قضاوت مهندسی، روش‌های بهینه‌سازی و نظریه گراف پیشنهاد شده است. در تکنیک‌های نظریه گراف هر شبکه به‌عنوان یک مدل ریاضی مدل‌سازی شده و سپس بر اساس معیارهای ریاضی به زیرگراف‌ها تقسیم می‌شود. الگوریتم گیروان-نیومن یکی از روش‎های کاربردی بر مبنای نظریه گراف می‎باشد. در این تحقیق، این الگوریتم برای تقسیم شبکه توزیع آب پولاکیس به مناطق مجزای اندازه‎گیری‎شده استفاده شده است. درنهایت با تعیین dmas برای انتخاب بهترین لوله رابط بین مناطق، از پارامتر کمی فشار گرهی و پارامتر کیفی غلظت کلر باقیمانده استفاده شده است. همچنین از روش تحلیل مبتنی بر فشار برای شبیه‌سازی شرایط هیدرولیکی و کیفی شبکه استفاده شده است و با نتایج تحلیل مبتنی بر تقاضا مقایسه شده است. نتایج تقسیم شبکه برای تعداد مناطقی برابر با 2، 3 و 4 منطقه بررسی شده است. مقایسه نتایج نشان‌دهنده آن است در روش تحلیل مبتنی بر تقاضا در شبیه‌سازی شرایط هیدرولیکی و کیفی تامین تمام نیازهای گرهی امکان‎پذیر نیست. علاوه بر این، با تقسیم شبکه به 2، 3 و 4 منطقه مجزای اندازه‎گیری‎شده، میانگین فشار گرهی در کل شبکه به ترتیب 17.8%، 48.9% و 48.6% کاهش یافته است.