رویکردی نوین در ارزیابی کیفیت منابع آب زیرزمینی با تکیه بر منطق فازی

در این تحقیق از مدل تلفیقی استنتاج فازی به منظور توسعه شاخص ارزیابی کیفیت منابع آب زیرزمینی استفاده شده است. برای توسعه شاخص مذکور 8 پارامتر کیفی شامل ph، کل جامدات محلول، سختی کل، قلیائیت، غلظت یون های کلسیم، منیزیم، سولفات و کلر به عنوان ورودی های مدل در نظر گرفته شد. در محاسبه شاخص کیفیت فازی از عملگر استلزام ممدانی و نیز عملگرهای حداکثر و حداقل استفاده گردیده است. علاوه بر این، به منظور ارزیابی کارایی مدل، شاخص فازی با شاخص کیفیت آب تیواری و میشرا مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج به دست آمده دلالت بر آن دارد مطالعه کیفیت آب زیرزمینی دشت نیشابور در طی دوره 10 ساله مورد به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است. بر اساس نتایج مدل فازی، در 23، 15 و 62 درصد از مناطق دشت کیفیت آب به ترتیب مطلوب، قابل قبول و غیرقبول ارزیابی شده است. صحت سنجی نتایج مدل نشان داد که مدل استنتاجی فازی ارائه شده در مقایسه با شاخص کیفیت تیواری و میشرا از کارایی بسیار مطلوبی برخوردار است.