مدل جایابی سرویس های اینترنت اشیا در محاسبات مه با استفاده از الگوریتم های فراابتکاری

با افزایش تعداد دستگاه‌های اینترنت اشیا (iot) که منابع محدودی دارند، توسعه‌ای از پارادایم رایانش ابری به‌اصطلاح محاسبات مه پدیدار شده است. برای پشتیبانی از برنامه های بزرگ و متنوع تولید شده توسط اینترنت اشیا، رایانش مه برای تکمیل محاسبات ابری و ارائه خدمات ابر مانند سرویس دهی در لبه شبکه با تاخیر کم و پاسخ های بلادرنگ معرفی شد. مقیاس بزرگ، توزیع جغرافیایی و ناهمگونی گره های محاسباتی لبه، مکان یابی سرویس در چنین زیرساختی را به یک موضوع چالش برانگیز تبدیل می کند. مکان یابی سرویس اجازه می دهد تا برنامه های اینترنت اشیا بر روی منابع محاسباتی مه، با هدف بهینه سازی کیفیت خدمات و در عین حال در نظر گرفتن حداکثر استفاده از منابع مه، استقرار یابد. تنوع انتظارات کاربر و ویژگی های دستگاه های اینترنت اشیا نیز مشکل استقرار را پیچیده می کند. این مقاله یک بررسی از تحقیقات فعلی انجام شده در مورد مشکل مکان‌یابی سرویس (spp) در محاسبات مه/لبه ارائه می‌کند. بر اساس یک طرح طبقه‌بندی جدید، دسته‌بندی پیشنهادهای فعلی ارائه می‌شود و مسائل و چالش‌های شناسایی‌شده مورد بحث قرار می‌گیرند.