سنجش و بررسی حکمروایی خوب در کشور ایران با تاکید بر کلانشهرها

حکمروایی خوب شهری یک نقطه ایده آل است که حرکت به سمت معیارهای حکمروایی خوب با هدف تضمین پایداری توسعه انسانی به عنوان یک الزام باید مورد توجه قرارگیرد. هدف این مطالعه، سنجش و بررسی حکمروایی خوب در کشور ایران با تاکید بر 7 کلانشهر تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، شیراز، کرمانشاه و اهواز است. این تحقیق یک مطالعه کاربردی و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی است. روش جمع آوری داده ها بصورت کتابخانه ای و پیمایشی می باشد. حجم نمونه آماری 30 نفر از کارشناسان در زمینه مدیریت شهری و حکمروایی است. شاخص های تحقیق شامل اثربخشی، تساوی، مشارکت، پاسخگویی و امنیت است. برای اولویت بندی کلانشهرهای تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، شیراز، اهواز و کرمانشاه در خصوص حکمروایی خوب از مدل ویکور و تکنیک fahp استفاده شده است. نتایج ویکور فازی نشان می دهد شهر تهران با مقدار وزن 000/0 در اولویت اول قرار دارد و به عبارتی این شهر از نظر شاخص های حکمروایی خوب شهری در بین کلانشهرها در بهترین حالت قرار دارد. شهر مشهد با مقدار وزن 115/0 در اولویت دوم، شهر اصفهان با مقدار وزن 328/0 در اولویت سوم، شهر تبریز با مقدار وزن 467/0 در اولویت چهارم، شهر شیراز با مقدار وزن 557/0 در اولویت پنجم، شهر کرمانشاه با مقدار وزن 609/0 در اولویت ششم و شهر اهواز با مقدار وزن 787/0 در اولویت آخر قرار دارد.