بررسی مخاطرات اجتماعی خشک شدن دریاچه ارومیه

خشکیدن دریاچه ها و تالاب ها به ‌عنوان یکی از مخاطرات طبیعی جامعه بشری و محیط طبیعی شناخته می‌شود. این پدیده عموماً از تغییر اقلیم و مدیریت نامناسب منابع اب و تغییر در سبک زندگی و شیوه تولید صورت می‌گیرد و در سرتاسر چرخه هیدرولوژیکی منتشر می‌شود. بنابراین، خشک شدن دریاچه ها یک پدیده طبیعی و انسانی بشمار می آید که متناسب با آن منجر به شکل گیری بحرانهای طبیعی و انسانی می شود. پیامدهای ناشی از خشک شدن دریاچه‌ها، کشورها را با مشکلات جدی مواجه می‌سازد. در این میان یکی از مواردی که طی سالهای اخیر در شمال غرب ایران مشکل ساز شده است، بحث خشکیدن دریاچه ارومیه است که پیامدهای محیطی و انسانی فراوانی را در اعاد مختلف به همراه داشته است. در این مقاله تلاش می شود به بررسی اجمالی پیامدهای اجتماعی این پدیده پرداخته شود. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که پیامدهای اجتماعی ناشی از خشک شدن دریاچه ارومیه عبارتند از: درگیری‌های قومی و طایفه‌ای، کاهش سطح رفاه ساکنان پیرامون دریاچه، کاهش ورود گردشگر، افزایش بیکاری، چالش در مدیریت فضای منطقه، محروم شدن انسان‌ها از زیستن در مکان مورد علاقه، حاشیه‌نشینی، توسعه ناهنجاری‌های اجتماعی، آسیب به یکپارچگی ...