اثر نوع حلال بر ساختار آمیزه غشایی پلی (استایرن-کو-اکریلونیتریل)/ پلی (وینیل کلراید)

آمیزه غشائی پلی (استایرن-کو-اکریلونیتریل)/ پلی (وینیل کلراید) در حلال‌های مختلف به روش جدایی فازی القاء شده با غیرحلال (nips) تهیه شد. غشاء تهیه شده با حلال دی‌متیل‌فرمامید (dmf) بالاترین درصد تخلخل و تراوایی را نشان داد. استفاده از مخلوط حلالی تتراهیدروفوران (thf) یا 1، 4-دی‌اکسان (dox) با dmf موجب افزایش استحکام غشاء شد اما کاهش تخلخل غشاء و تراوایی را بهمراه داشت. غشاهای تهیه‌شده از مخلوط حلالی ساختار، تخلخل، و عملکردی بینابین غشاهای تهیه‌شده از حلال‌های خالص نشان دادند.