تاملی بر رویکرد تفسیری شورای نگهبان در پرتو نظریه های هرمنوتیک

هرمنوتیک همواره در پی گمشده ای است و آن جستجوی معناست؛دانشی است که مقاصد مربوط به فهم، تفسیر، تاویل و برداشت را در رویارویی با متون مختلف دنبال می‌کند. با توجه به جامعیت رویکردهای تفسیری هرمنوتیک در دستیابی به «معنا»، هدف اصلی این نوشتار بررسی میزان تاثیرگذاری نحله‌های هرمنوتیکی نسبت به تفسیر متن اساسی در رویه نهاد رسمی صاحب صلاحیت آن، می‌باشد. قانون اساسی به عنوان متن بنیادین نظام حقوقی هر کشور، مهم‌ترین جایگاه را در سلسله مراتب هنجارها خواهد داشت که ضرورت برخورد و برداشت محتاطانه با آنرا تبیین می نماید.در تحقیق حاضر، نظریه‌های هرمنوتیکی در مواجه با عمده‌ترین خوانش های تفسیری شورای نگهبان در خصوص برداشت از قانون اساسی مورد بررسی قرار گرفته است.رویکرد شورا چندان رویه ثابتی به دست نمی دهد و علیرغم اعلان رسمی بر وفاداری به متن، رویکردش همواره مابین سه عنصر تکوین بخش معنا در سیلان می باشد. به نظر می‌رسد شورای نگهبان، جهت دستیابی به تفسیری مطلوب‌ (در راستای نگرش متن محوری، مولف محوری و یا مفسر محوری)، نیازمند رعایت شرایط توصیفی آرای هرمنوتیکی در پرتو تفسیر خواهد بود تا با کاربست آن در کنار مباحث الفاظ اصول فقه، از «واقعیت تفسیری» موجود، به سمت «حقیقت تفسیری» از آفرینش معنا دست یابد.