زیست‌جهان، فناوری‌های ارتباطی و دشوارۀ احساس امنیت

زیستن در جهان مدرن علی‌رغم همۀ مواهب آن ناامنی های فراوانی را برای بشر ایجاد کرده است. هابرماس فیلسوف/جامعه‌شناس آلمانی این وضعیت را محصول دو فرایند مهم عقلانی‌شدن هرچه بیشتر جهان از یک سو و تمایزیابی زیست‌جهان بر اساس مولفه های ساختاری‌اش معرفی می کند. بحث های آغازین در خصوص جهانی‌شدن به‌گونه‌ای خوش-بینانه کوچک‌تر شدن حجم دولت های ملی، کم رنگ‌شدن مرزها، فوران و وفور اطلاعات و نهایتاً شکل گیری یک فضای جهانی مبتنی بر آگاهی مشترک/ انسان جهانی (رولاند رابرتسون) را نوید می داد. ایده های پایان تاریخ و امثال آن هم بر این امواج خوش بینی افزودند. برای هابرماس گسترش فضای خرد ارتباطی می تواند به وضعیت رهایی بخشی انسان کمک کند. در این مقاله تلاش شده است که هم‌زمان ایدۀ رهایی بخشی در تناظر با بسط مدرنیته، گسترش فناوری ارتباطات و پیامدهای جهانی‌شدن موردبحث قرار گیرد. مفروض اصلی نویسنده آن است که گسترش فناوری و بالاخص فناوری های ارتباطی در عصر جهانی شدن علی‌رغم ایجاد فضاهای بیشتری برای افزایش بیانگری ابناء بشر، نه‌تنها به رهایی بخشی بیشتر منجر نشده است، بلکه به استعمار هرچه بیشتر زیست جهان توسط دولت ها کمک کرده است.