داستان دیجیتال: ابزاری نوین در مسیر بهبود ارتباطات علم و فناوری

رویکردهای ارتباطات در علم عموماً دررابطه‌با دو فرایند گسترده، شکل‌گرفته و توسعه یافتهاند که شامل نهادینهسازی پژوهش به‌عنوان یک حرفه، با جایگاه اجتماعی بالاتر و افزایش تخصصگرایی و نیز رشد و گسترش رسانه‌های جمعی. واسطه‌گری میان دانشمندان، پژوهشگران و فناوران و عموم مردم به‌واسطة پیچیدگی مفاهیم علمی، ضروری است. رسانه‌های نوین باتوجه‌به قابلیت‌های متنوع خود، می‌توانند این میانجی‌گری را بر عهده بگیرند. توسعۀ فناوری‌های ارتباطی، ارتباطات علم و فناوری را همانند سایر حوزه‌ها دستخوش تغییرات جدی نموده است. تاثیرگذاری سریع مجموعة رسانه‌ها و قابلیتهای متنوع آنها و تنوﻉ زیادی که هر روز در این زمینه رخ می‌دهد، این حوزه را به یکی از عوامل شکل‌دهندﺓ رفتار انسان‌ها در سطح جامعه تبدیل کرده است. به‌این‌ترتیب، ضروری است به گونه‌های مختلف و ابزارهای جدیدی که در این حوزه شکل‌گرفته، توجه ویژهای شود. یکی از این ابزارها، «داستانسرایی دیجیتال» است. داستان‌های دیجیتال، روایت‌های 2 تا 5 دقیقه‌ای هستند که با انواع اجزای چندرسانه‌ای مانند تصویر، شکل، صدا، ویدئو و انیمیشن ایجاد می‌شوند. منظور از داستانسرایی دیجیتال یک محصول داستانی هنری، خلاقانه و درعین‌حال زیبایی‌شناختی است که در قالب دیجیتال با استفاده از امکانات و ابزارهای چندرسانه‌ای خلق می‌شود. از داستانسرایی دیجیتال می‌توان به‌عنوان یک منبع آموزش غیرحضوری در فضای مجازی استفاده کرد. پژوهشگران، فناوران، دانشگاه‌ها و مراکز آموزش دولتی و خصوصی، کتابخانه‌ها و مراکز اطلاعاتی می‌توانند با استفاده از این ابزار و توسعه آن، یافته‌های پژوهشی را به زبان رسانه و قابل‌فهم در اختیار طیف وسیعی از مخاطبان قرار دهند. دست‌اندرکاران حوزۀ ارتباطات علم نیز باید در راستای آشناسازی اندیشمندان با این پدیدۀ نوظهور، برنامه‌ریزی کرده و مسیر را برای بهره‌گیری دوجانبۀ پژوهشگران و عموم مخاطبان هموار سازند.