شیوه های ارتباطی برای گذر از گسلِ دینیِ بین نسلی

یکی از ویژگی های جامعه ایران را در حال حاضر شکاف نسلی می دانند و از جمله شاخص هایی که برای این شکاف نام می-برند، تحولات در حوزه دین داری است که تفاوت ها و گسل های جدی را در بین نسل ها نشان می دهد. برای کاهش و عبور از گسست نسلی در این حوزه می توان شیوه های ارتباطی متعددی را به کار برد تا بتوان دینداری را در نسل های جدید تثبیت نمود. گذر از شیوه ارتباطی عمودی و یک طرفه به شیوه ارتباطی افقی و دوطرفه، گذر از ارتباطات شفاهی و کلامی و استفاده از «تصویرسازی مناسب» برای ارائه و انتقال پیام های دینی، ارائه تصویری رحمانی و مطابق با موازین حقوق بشری از دین، گذر از دین مبتنی بر «غم و حزن» به دین مبتنی بر «شادی و نشاط»، بهره گیری از موسیقی و به طور کلی هنر برای انتقال مفاهیم دینی، ارائه تصویری از دینِ هماهنگ و پشتیبان علم و تکنولوژی ، تاکید بر بُعد «اخلاقی» دین به جای تاکید بیش از حد بر بُعد «مناسکی» دین، پیوند دین با سبک زندگی و امور روزمره، رعایت نکات زیبایی شناسی توسط متولیان دینی به لحاظ پوشش، ارائه تصویری آزادی خواهانه و مداراگرایانه از دین، توجه به تنوع مخاطبان به لحاظ تحصیلی، سنی، قومی، طبقات اجتماعی و... در ارائه پیام های دینی، ارائه و دفاع عقلانی از دین، ارائه تصویرِ دینِ حامی محرومان و مظلومان و در نهایت کارآمدی حکومت دینی از جمله راهکارهایی است که در این مقاله تبیین شده است. در همه این موارد با اصلاح رویکردهای ارتباطی مواجه هستیم که رعایت آنها می تواند زمینه کاهش و گذر از گسست نسلی در حوزه دینداری را فراهم نماید.