ظهور فرهنگ دانشگاهی بر پایۀ برابری ارتباطات

مقالۀ حاضر با روش مرور سریع و با تمرکز بر مختصات فرهنگ و باورهای ارزشی دانشگاهیان در دوره‌های مختلف، ویژگی‌های نسلی آنها را نشان می‌دهد. باتوجه‌به این که فرهنگ دانشگاهی، فرهنگی بینابینی است و از یک سو در فرهنگ ملی و از سوی دیگر در فرهنگ جهانی پای دارد، این مقاله روشن می‌سازد که علی‌رغم دشواری‌های مادی و عدم دسترسی به پایگاه‌های داده‌ای باارزش و بالطبع گران علمی، نسل نوین هیئت‌علمی، با استفاده از فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطاتی و دسترسی محدود به مقالات علمی تلاش می‌کند تا وضعیت بینابینی خود را حفظ کند. این البته روشی برای حفظ ماهیت و کارایی نهاد علم هم هست. هرچند سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر اولویت‌دهی به برخی علوم و به حاشیه‌رانده‌شدن سایر علوم در نتیجۀ عدم حمایت از آنها، گسترش فرهنگ رانت و محدودشدن فرصت جذب اعضاء هیئت‌علمی، موجب افت کیفیت علمی در نسل جدید شده است؛ بااین‌حال، توجه گروه‌های دیگر این نسل به دانش بومی و فعالیت‌های میان‌رشته‌ای می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد پارادایم‌های نوینی در حوزۀ تولید دانش علمی بشود. این مقاله در پایان، راهکارهایی برای احیای فرهنگ دانشگاهی ارائه می‌دهد که مبتنی بر گسترش ارتباطات برابر و تعاملی نسل‌ها و گروه‌های درون حوزۀ علم و ارتباط حوزۀ علم با جامعه است.