«لایک» و سازه‌انگاری شناختی در جغرافیای فرهنگی مرزهای آینده

کنش جمعی در شبکه‌های اجتماعی بر میل و خواست فردی بنا نهاده شده است. نمود آن با صورت‌بندی یک داده کمی، مبتنی بر تعداد لایک و سازگار با ساختار مغز انسان از حیث دریافت پاداش و تکرار رفتار مشابه است. کارکرد احساسات، هیجان، ادراک حسی، حافظه، تحلیل عقلانی و ارادۀ مبتنی بر شناخت یا سوگیری شناختی مترتب بر آن مانند زندگی واقعی، نقش تعیین‌کننده اصلی را بر عهده دارد. مطلوبیت و لذت به‌منزلة اصلی بنیادین در شبکة رفتاری کاربران بوده و دارای مراتب و انواع است، از لذت آگاهی تا لذت دیدن و دیده‌شدن. با وجود متغیرهای گوناگون مانند سن، تحصیلات، طبقۀ اجتماعی، باورهای اخلاقی و فرهنگی، این اصل نقطة مشترک در تولید محتوا و قراردادن آن در محیطی بیناذهنی در شبکه‌های اجتماعی است. شکل‌گیری سازه‌های شناختی با امکان مهندسی داده‌ها، شرایط نوینی را در یادگیری و در پی آن، تغییر مرزهای فرهنگی فراهم می‌کند. این مقاله به روش ترکیبی و باتوجه‌به محدودیت‌های پژوهش، این فرض را پی می‌گیرد که شناخت امر مطلوب در لایه‌های عمیق زیست ایرانیان، حلقة اتصال جریان مستمر فرهنگی بین کودکان امروز و دیروز است و سیاست‌گذاری و تولید محتوا در زمینه‌های متناسب با آن می‌تواند انگاره‌های شناختی و یادگیری بر اساس قواعد سازه‌های شناختی در شبکه‌های اجتماعی را فراهم نماید.