شناخت تمایزات بین‌نسلی در ایران بر مبنای مفهوم جامعه‌پذیری رسانه‌ای

هر چند مطالعات نسلی در سال‌های اخیر موردتوجه پژوهشگران رسانه‌ای قرار گرفته است، این مطالعات، هنوز کم‌رمق و جدید محسوب می‌شود. مقالۀ حاضر که برگرفته از رسالۀ مقطع دکتری است، تلاش دارد تا مدلی پیشنهادی را برای درک تمایزات نسلی که در مطالعات و پژوهش‌های ارتباطی این حوزه، اثرگذار است، معرفی کند. در گام بعدی این مقاله به دسته‌بندی چهار نسل از مصرف‌کنندگان ایرانی در طی دهه‌های 50، 60، 70 و 80 می‌پردازد. براین‌اساس پیش‌فرض این مطالعه این است که کنش نسلی مبتنی‌بر تجربیات نسلی شکل می‌گیرد و این تجربیات حاصل زیست نسل‌ها در محیط‌های اجتماعی است. از میان همۀ حوزه‌های اجتماعی، این مقاله بر حوزۀ رسانه تمرکز می‌کند و ضمن اشاره به این نکته که مطالعات نسلی و رسانه‌ای مطالعه‌ای درزمان است که پیامدهایش را در این‌زمان می‌توان مشاهده کرد، سه مولفه اثرگذار را در پژوهش نسلی و رسانه معرفی می‌کند: سن، زیست‌بوم رسانه‌ای و جامعه‌پذیری رسانه‌ای. این پژوهش با بهره‌گیری از مصاحبه با 30 نفر از متولدان سال 1353 تا 1383، نگرش‌ها و تفاوت‌های آنان را نسبت‌به تمایزات و تفاوت‌های نسلی شناسایی کرده است. براین‌اساس، چهار نسل از ایرانیان متولد بین دهه‌های 50 تا 80 را می‌توان با این عناوین شناسایی کرد: سازش‌پذیر (دهه 50)، خطرپذیر (دهه 60)، تحول‌پذیر (دهه 70) و محدودیت‌ناپذیر (دهه 80) شناسایی کرد