تاثیر حضور نمایش‌های ایرانی در بطن جامعه با رویکرد آینده‌پژوهی (مطالعه موردی نمایش قوالی و نقالی)

هنرهای سنتی، از ریشه‌دارترین و کاربردی‌ترین هنرها و نشان‌دهنده ذات و باطن یک جامعه است. هنرهای سنتی دارای اندیشه‌های عمیقی‌اند و ازاین‌رو اهمیت بسیاری دارد. یکی از شاخه‌های بزرگ هنر سنتی در ایران نمایش‌های سنتی و آیینی است. حفظ هنرهای سنتی، حفظ تاریخ، فرهنگ و تمدن یک سرزمین است. این وظیفه بر دوش تمامی افراد جامعه خصوصاً پژوهشگران این حوزه است. عدم تکرار اشتباهات گذشته، تجسم فردایی بهتر و تلاش برای به وقوع پیوستن آن؛ ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. این فردای بهتر در کنار حفظ ویژگی‌های فرهنگی اتفاق می‌افتد. حفظ و گسترش هنرهای بومی و سنتی، بخشی از رویکردهای آینده‌پژوهی، آموزش عالی و توسعه پایدار است. این پژوهش با هدف رواج و احیای دوباره نمایش‌های آیینی خصوصاً نمایش قوالی و نقالی به عنوان یک هنر سنتی، به این سوالات پاسخ خواهد داد: 1. رواج مجدد نمایش‌های آیینی چه تاثیری بر فرهنگ عامه مردم خواهد داشت؟ 2. آینده دو هنر نمایشی قوالی و نقالی در ایران چگونه است؟. برای پیش‌بینی صحیح آینده هنر قوالی و نقالی سناریوهای مختلفی نوشته شد. در این سناریوها به برگزاری نمایش در محیط‌های فرهنگی و پرجمعیت اشاره شده است. همچنین ورود این دو هنر نمایشی به عنوان یک رشته دانشگاهی در محیط رسمی تحصیلی می‌تواند نجات‌بخش آن باشد. حضور بانوان نیز می‌تواند مرزهای تازه‌ای از خلاقیت و نوآوری و توسعه کسب‌وکار را به روی این هنر باز کند. حمایت بخش دولتی و خصوصی به دو روش مادی و معنوی در جهت دلگرمی، پیشرفت و ادامه صحیح و اصولی روند کار، در تمامی بخش‌های آموزش و یادگیری، آگاهی و فرهنگ‌سازی، خلاقیت و نوآوری، کارآفرینی و جذب گردشگران داخلی و خارجی و فروش و تبلیغات لازم و ضروری است.

the impact of iranian performances on society from a future studies perspective (a case study of qawwali and naqqāli performances)

traditional arts are deeply rooted and practical, reflecting a society s essence and internal mechanisms. they embody profound philosophies, underscoring their significant importance. in iran, ritual and ceremonial performances are a major branch of traditional art. preserving these arts equates to safeguarding history, culture, and a region s civilization. this duty rests on all society s member s shoulders, particularly researchers in this field. avoiding past mistakes, envisioning a brighter future, and actively working towards it are essential imperatives. this envisioned future comes hand in hand with the conservation of cultural traits. the preservation and development of indigenous and traditional arts form part of future studies strategies, higher education, and sustainable development. this study seeks to enhance and rejuvenate ritual performances, particularly qawwali and naqqāli act performances, as traditional arts by addressing the following inquiries: 1. what will be the cultural impact of revitalizing ritual performances on the general public? 2. what lies ahead for qawwali and naqqāli act performances, as performative arts, in iran? various scenarios predict the future of qawwali and naqqāli act performances, including hosting performances in a culturally rich and bustling environment. moreover, integrating these performative arts into formal educational curricula can ensure their continuity. the involvement of women can pave the way for the new frontiers of creativity, innovation, and economic growth and the attraction of both local and international visitors.