تخیل در بازی‌های زبانی ویتگنشتاین به مثابه روش برای آینده‌پژوهی در هنر

مطالعه «بازی‌های زبانی» را می‌توان یکی از روش‌های مطالعاتی در آینده‌پژوهی در آموزش هنر در نظر گرفت. بازی‌های زبانی اصطلاحی است که توسط لودویک ویتگنشتاین متاخر در فلسفه زبان به کار گرفته شد. این اصطلاح به کاربرد زبان اشارت دارد و معنا را در کاربرد زبان جست‌وجو می‌کند. به‌این‌ترتیب معنا(های) زبان در کاربرد زبان تولید و بازتولید می‌شود. هر بازی زبانی که توسط کاربران زبان به کار گرفته می‌شود، قابلیت دارد تا درون خود دستور زبان‌بازی زبان بعدی را بازتولید نماید که از آن می‌توان با عنوان تخیل زبان یادکرد. تخیلی که می‌تواند موجبات خلاقیت را پدید آورد. همین خلاقیت‌ها بسترساز اکتشافاتی می‌شود که به عنوان مبانی نظری آینده‌پژوهی به مثابه یک روش می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. ویتگنشتاین برای کشف این بازی‌ها از اصطلاح دستور زبان استفاده می‌کند که همانند یک نقشه به کاربر می‌آموزد تا این زبان را به کار گیرد. این مقاله که بر اساس هدف بنیادی، از نظر روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای، بر پایه روش، کیفی و بر مبنای ماهیت توصیفی است. هدف از این مقاله مطالعه فلسفه بازی‌های زبانی در آینده‌پژوهی است با این سوال که چگونه تخیل امکان خلاقیت را در کشف روش‌های تازه در آینده پدید می‌آورد. برای این منظور نمایشنامه روزنگرانتز و گیلدنسترن مرده‌اند اثر تام استوپارد انتخاب شده است. استوپارد در این نمایشنامه، ترجمه‌ای از نمایشنامه هملت ویلیام شکسپیر انجام داده است. او با مطالعه ناخودآگاه‌های زبانی در قالب تخیل امکان گسترش دستورهای زبانی مختلف را پدید آورده است. امکان گسترش داستان و روش‌های مختلف برای روایت چندباره از متن نخست، امکانی است که می‌تواند به شکلی مستقیم در آینده‌پژوهی نیز مورد استفاده قرار گیرد. هر اتفاقی در گذشته منبعی است که می‌تواند با توجه به بافت تازه، از چندین روش در آینده مورد بازخوانی قرار گیرد.

imagination in wittgenstein’s language games as a method for future research in art

exploration of linguistic games can be seen as a methodological approach in future studies within the art education realm. coined by ludwig wittgenstein in the field of language philosophy, linguistic games involve the use of language to delve into meanings embedded within language usage. consequently, meanings in language are both generated and perpetuated through language usage. each linguistic game utilized by language users holds the potential to perpetuate the language rules of subsequent linguistic games, fostering what can be termed linguistic imagination - an imagination that can spark creativity. this creativity, in turn, lays the foundation for discoveries that may be of theoretical interest in future studies methodologies. wittgenstein employs the concept of language rules as a guide, akin to a map, to instruct users on how to navigate this language landscape. the methodology of this article adopts a qualitative approach centered on the descriptive gathering of information from library resources. this article aims to delve into the philosophy of linguistic games in future research by examining how imagination facilitates creativity in uncovering novel approaches for the future. to this end, the play rosencrantz and guildenstern are dead by tom stoppard is chosen. stoppard has adapted a translation of shakespeare s hamlet in this play. in this play, he expands upon various linguistic rules through subconscious language explorations, fostering imagination. the potential for expanding the narrative and exploring diverse approaches for retelling the original text can directly inform future research endeavors. any historical event serves as a source that, based on the new context, can be revisited through multiple methodologies in the future.