درک ایمنی و امنیت در گردشگری شهری اماکن تفریحی- ورزشی با توجه به ویژگی‌های جمعیت شناختی (مطالعه موردی: شهر مشهد)

هدف پژوهش حاضر بررسی درک ایمنی و امنیت در گردشگری شهری اماکن تفریحی- ورزشی با توجه به ویژگی‌های جمعیت شناختی شهر مشهد بود.. این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام، از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری کلیه گردشگران اماکن تفریحی ورزشی مشهد بودند. نمونه آماری 384 نفر انتخاب شد. روش نمونه‌گیری در دسترس بود. ابزار گردآوری، پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسش‌نامه نگرش ایمنی و امنیتی یان و مک‌لارین (2014) بوده و از آزمون‌های باکس، مانوا، اثر پیلای و تعقیبی توکی جهت بررسی فرضیات استفاده شد. از نرم‌افزارspss نیز استفاده گردید. نتایج نشان داد اثر جنسیت برخرده مقیاس‌های ادراک گردشگران از نظر ایمنی و امنیت مقصد معنی‌دار نمی‌باشد. نتایج آزمون مانوا نشان داد که سن بر متغیرها اثر معنی‌داری داشت. تعداد دفعات بازدید به طور هم‌زمان بر تمام متغیرها تاثیر نداشت. تعداد دفعات بازدید بر میزان ادراک آن‌ها از ایمنی و امنیت مقصد گردشگری اثر معنی‌داری نداشت. اثر مدت اقامت بر ادراک گردشگران از نظر ایمنی و امنیت مقصد معنی‌داری نداشت. به عبارتی عامل مدت اقامت نتوانست به طور هم‌زمان بر تمام متغیرها تاثیر بگذارد. از نظر آماری بین میزان ادراک گردشگران از نظر ایمنی و امنیت مقصد گردشگری با توجه به بومی یا غیربومی بودن آن‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد.