کاربرد روش تجزیه به عامل ها در بررسی اثر نسبی عوامل اقلیمی روی تبخیر-تعرق پتانسیل در ایستگاه ماهنشان

در این تحقیق، روش تجزیه به عامل ها برای بررسی اهمیت نسبی متغیر های مختلف هواشناسی موثر بر تبخیر-تعرق پتانسیل گیاه مرجع (et0) در ایستگاه ماهنشان با حداقل 20 سال آمار منتهی به 2021 استفاده شده است. روش فائو-پنمن-مانتیث برای تخمین et0 استفاده شد. داده ها شامل بارش، میانگین دمای هوا (بیشینه و کمینه)، سرعت باد، رطوبت نسبی و ساعات آفتابی بوده و همبستگی بین آنها تحلیل شد. نتایج نشان داد که در ایستگاه ماهنشان کلیه ضرایب همبستگی در سطح 5 درصد معنی دار بودند. در ایستگاه ماهنشان، دو مولفه اول دارای مقدار ویژه ی بیش از یک بود و مولفه های بعدی مقدار ویژه ی بسیار ناچیزی (نزدیک صفر) داشت. در ماهنشان، دو مولفه ی اول در کل 5/82 درصد واریانس را توجیه می کرد. در این ایستگاه پارامتر ساعات آفتابی مهمترین عامل موثر بر et0 بود، پس از آن پارامترهای حداکثر دمای هوا، حداقل دمای هوا و رطوبت نسبی به ترتیب در رتبه های دوم تا چهارم قرار گرفتند. نتایج نشان داد که متغیر بارش بر روی et0 اثر چندان موثری نداشته است. یافته های این مطالعه در مدیریت منابع آب ماهنشان می تواند مفید واقع شود.