نقش جلبکها در تصفیه ی زیستی فاضلاب ها

فاضلاب اصطلاحی عمومی است که به جهت نشان دادن آب با کیفیت پایین و حاوی مقادیر بالاتری از آلاینده ها و میکروب ها که در صورت تخلیه به آبهای مجاور می تواند منجر به مشکلات جدی در زمینه ی محیط زیست و سلامت انسان گردد. در واقع یکی از الزامات اصلی در تصفیه ی فاضلاب ها نیاز به حذف مواد مغذی به خصوص نیتروژن و فسفر می باشد که در صورت تخلیه در رودخانه ها و دریاچه ها می توانند سبب نابودی اکوسیستم ها و یوتریفیکاسیون منابع آبی گردند که این مواد مغذی می توانند به عنوان یک محیط کشت غنی برای کشت جلبک ها مورد استفاده قرار گیرند. پساب-ها به علت مواد تشکیل دهنده ی آنها (فضولات انسانی و حیوانی، شوینده ها و ضایعات کشتارگاهی) دارای مقادیر زیادی نیتروژن و فسفر هستند که جلبک ها می توانند از این ریزمغذی ها مصرف کرده و رشد خود را افزایش دهند. کاربرد ریزجلبک ها برای تصفیه ی پساب ها مزایای متعددی دارد که مهمترین آن عدم ایجاد خطرات زیست محیطی با تکیه بر اصول اکوسیستم های طبیعی، عدم ایجاد آلودگی ثانویه و توانایی ریزجلبک ها در بازچرخش موثر مواد مغذی موجود در پساب های ثانویه اشاره کرد. استفاده از میکرو یا ماکروجلبک جهت حذف آلاینده ها و موادمغذی از فاضلاب ها، تصفیه ی زیستی آلاینده ها نامیده می شود که در مقیاس وسیعی در سیستم های تصفیه ی فاضلاب مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات زیادی در مورد تصفیه ی فاضلاب های شهری، صنعتی و کشاورزی از طریق سیستم های کشت ریزجلبک ها انجام شده است.