بررسی میزان تاثیر نمای ساختمان های بلند مرتبه پارامتریک با الگوی اوریگامی بر شدت نور پذیری در شهر تهران

ساختمان‌های بلند از ابتدای شکل‌گیری تمدن‌های بشری تاکنون، همواره توجه انسان‌ها و جوامع را به خود معطوف داشته است. امروزه نماهایی که برای واحدهای مسکونی طراحی می شوند، بدون توجه به این موارد بعضا تنها درقالب یک پوسته بر روی ساختمان خود نمایی می کنند. طراحی نماهای پارامتریک در ساختمان یک مبحث گسترده برای طراحی معماری نماهای سیال است و نماهایی که می توانند نسبت به نور پذیری ساختمان حساس باشد موضوع این مقاله است. در این تحقیق به منظور افزایش سطح کارایی نمای ساختمان های بلند مرتبه مسکونی در شهر تهران از طریق تغییرات هندسی و با بهره گیری از تکنیک اوریگامی پرداخته می شود. در ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی به بررسی میزان تاثیر نمای ساختمان های بلند مرتبه پارامتریک با الگوی اوریگامی بر شدت نور پذیری و دسته بندی مولفه های موثر، بررسی رابطه معماری پارامتریک و میزان روشنایی فضاهای مسکونی پرداخته شده است. برای تجزیه و تحلیل آنها از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. سپس روش های الگوسازی و تغییر شکل الگو بر پایه اصول اوریگامی مورد بررسی قرار می گیرد. بررسی های این تحقیق نشان میدهد که با بهره گیری از روش های ارزان قیمت و تکنیک های ساده، همچون اوریگامی، می توان به نتایج درخور توجهی دست پیدا کرد. بهره گیری از الگوی اوریگامی در طراحی نما می-تواند به میزان قابل توجهی در نور پذیری ساختمان های مسکونی موثر باشد.