سنجش و اندازه‌گیری فلزات سنگین در فضاهای ورزشی

هدف از این پژوهش، سنجش و اندازه‌گیری فلزات سنگین و سمی در اماکن ورزشی است. این تحقیق از نوع کاربردی است که به روش آزمایشگاهی و مقایسه تطبیقی با استاندارد انجام شده است. کفپوش گرانولی به عنوان ماده مورد آزمایش انتخاب شد و فلزات سنگین از طریق آسیاب کردن و دستگاه اسپکترومترicp-oes اندازه‌گیری شدند. آزمایشات 3 مرتبه تکرارپذیری داشته و میانگین نتایج مورد تحلیل قرار گرفته است. برای تعیین حد مجاز مواجهه با عوامل شیمیایی، از شاخص متوسط وزنی – زمانی (oel-twa) استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان عنصر قلع (sn) در کفپوش گرانولی بسیار بالا است (ppm125000) و پس از آن، عنصر مس (cu) با ppm 75280 و سپس عنصر منگنز (mn) با ppm 50120 قرار دارد. کمترین میزان نیز متعلق به عنصر سرب (pb) با ppm 350 بوده است. 2 آلاینده با قابلیت «سرطان‌زایی تایید شده انسانی» در ساختار کفپوش گرانولی شناسایی شده‌اند که عبارتند از: آرسنیک و کروم. از سوی دیگر، 1 مورد (سرب) نیز به عنوان «سرطان‌زایی تایید شده برای حیوان با ارتباط ناشناخته بر انسان» شناسایی شدند و 5 مورد نیز به عنوان «غیرقابل طبقه‌بندی به عنوان یک عامل سرطان‌زای انسانی» سنجش شدند که عبارت بودند از: منگنز، زیرکونیوم، بور، باریم و قلع. سایر آلاینده‌های شناسایی شده (4 مورد) در گروه «مشکوک نبودن به عنوان یک عامل سرطان‌زای انسانی» قرار می‌گیرند. در مجموع، وضعیت بهداشتی فضاهای ورزشی مورد مطالعه چندان رضایت‌بخش نبوده است.