الگوی طراحی معماری همساز با اقلیم در بناهای بومی گیلان در جهت بهره‌وری انرژی و آسایش حرارتی

معماری همساز با اقلیم، دارای ویژگی‌های ارزنده‌ای است که نتیجه تعامل و تاثیر متقابل انسان و طبیعت است. ساختمان‌ها باید به نحوی طراحی شوند که قادر به بهره‌مندی از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند. در معماری بومی گیلان، به نظر می‌رسد که از مصالح مورداستفاده تا فرم کلی بنا تحت‌تاثیر محیط پیرامون قرار گرفته‌اند؛ زیرا باران‌های پراکنده و رطوبت فراوان منطقه، عامل اصلی در شکل‌گیری معماری و شهرسازی بومی این منطقه است. ازاین‌رو این پژوهش به پرسش معماری همساز با اقلیم در جهت بهره‌وری و آسایش حرارتی در استان گیلان پاسخ می‌دهد در چنین شرایطی، احداث ساختمان باید با راهکارهای دقیقی صورت گیرد تا بتواند در مقابل نفوذ رطوبت از طرق مختلف مقاومت کند. در این مقاله، سعی شده است که به ویژگی‌های آب‌وهوایی و معماری بناهای مسکونی اشاره شود و تصویر کلی از معماری گیلان ارائه گردد؛ زیرا معماری این منطقه، مبتنی بر شرایط اقلیمی خاص، شکل‌گرفته و نمونه‌ای برجسته از هماهنگی آن با اقلیم است.