بررسی تاثیرات ادبیات فارسی در مقتل‌نگاری درمقایسه‌با ادبیات عرب

مقتل‌نگاری یکی از شُعب مهم تاریخ‌نگاری اسلامی ؛ موسوم به مکتب کوفه می‌باشد.نظر به فوق العاده بودن حماسۀ عاشورا و مقتل الحسین(ع) و با توسعۀ مناطق اسلامی به‌ویژه در شرق حاکمیت اسلامی و با توجه به بالندگی و محتوای غنی ادبیات فارسی، خصوصاً در بُعد حماسی و احساسی و شباهت آن به شرایط زبانی موسوم به ایام العرب،تاثیرات متقابل در شیوۀ تاریخنگاری در همۀ شقوق،امری بدیهی بود؛خاصّه آن که اغلب مولفین و مدوّنین مکتب کوفه و عراق،مانند ابوالفرج،بَلاذری،تِرمذی،ابن ماجه و... مانند بسیاری از دانشمندان نام مسلمان،اصالتی غیرعربی و ایرانی داشتند.توجه به ترجمۀ آثار از فارسی به عربی و بالعکس و رونق آن در ماجرای نهضت ترجمه، باعث بالندگی شیوۀ نگارش این نوع از تاریخنگاری می گردید و در این میان،طبعا تاثیرات شیوۀ نگاشتن تاریخ مقتل به جهت تاکید بر حماسه و احساس،با عنایت به تقارب شکلی موجود در ادبیات عرب و ایران،بدیهی می نمود و در نتیجه، آثار خود را در نوع نگارش تاریخ مقتل ، بروز داده و نتیجه ،باعث آشکارشدن شیوه ادبیات فارسی در مقتل گردید.بنابراین پژوهش حاضر در صدد تبیین و تحلیل این مسئله بود و در صدد بررسی همه‌جانبه این تاثیرات به‌ویژه در مقایسه با ادبیات عرب می‌باشد. امید که مورد استفاده دانشوران قرار گیرد. والله المستعان