بروز وضعیت اجتماعی ایرانیان در قرن 19 میلادی در ادبیات نمایشی مذهبی و نسخه‌های تعزیه

نسخه های تعزیه نخستین نمونه از ادبیات نمایشی ایران به حساب می آیند زیرا نخستین متون نمایشی توسط آخوند زاده و میرزا آقا تبریزی زمانی عرضه شد که هنر شبیه خوانی کاملا همه گیر شده بود و نسخه های تعزیه در دسترس عموم قرار گرفته بود.این متون دقیقا حاصل یک رنسانسی ادبی در دوران قاجار به حساب می آیند که با خارج شدن موسیقی از حصار تحریم مذهبی ، اشعار تعزیه با موسیقی همگام و اجرا میشد. علیرغم اینکه محتوای متون تعزیه بر اساس واقعیات تاریخی شکل گرفته بود اما در دوران قاجاریان وضعیت اجتماعی ایرانیان در دوران قاجار و قرن نوزدهم نیز در ادبیات نمایشی مذهبی که همان متون تعزیه باشند بروز کرده بود در این مقاله با بررسی این وضعیت به این موضوع پی خواهیم برد که هنر شبیه خوانی آیینه ای تمام نما از زندگی ایرانیان در دوره قاجار بود و بسیاری از تیپهای عمومی ، مشاغل، رخدادهای اجتماعی ، تغییر و تحولات در زندگی ایرانیان و....در نسخه های تعزیه موجب شکل گیری و ایجاد برخی از مجالس شد و ادبیات نمایشی مذهبی ایران به عنوان یک رسانه عمومی در اختیار عموم قرار گرفت به نحوی که هرچه را که میخواستند برای مردم تبیین کنند از هنر تعزیه خوانی بهره برداری می‌شد