تداومات و ابداعات عزاداری بر سیدالشهدا سلام‌الله‌علیه در دوران صفویه

تحلیل و شناخت مسائل مربوط به هیات در هر دوره از تاریخ در بهبود جلسات عزاداری در عصر کنونی کمک شایانی می‌کند. کارکرد اصلی پژوهش پیش رو ارائه گزارش و تحلیل پیشینه عزاداری بر سیدالشهداء «سلام‌الله‌علیه» در عصر صفویان است. مهم‌ترین محورهایی که در این بازه زمانی به آن پرداخته خواهد شد نقد و بررسی اقامه عزا در دو جنبه «تداومات اقامه عزا در عصر صفوی» و «ابداعات اقامه عزا در عصر صفوی» با رویکرد تعریف، ساختار و کارکرد مجالس عزا می‌باشد. بدین منظور ابتدا گزارش‌هایی که مربوط به مولفه‌های هر یک از دو جنبه مذکور است گردآوری شده، سپس با روش توصیفی-تحلیلی مورد نقد و تحلیل قرار می‌گیرد. بر این اساس مواردی همچون دسته‌های عزاداری، اهتمام به شعر و روضه‌خوانی، ارجحیت مناسبات مذهبی بر مناسبات ملی و... از جمله تداومات اقامه عزا در دوران صفویه و مواردی همچون مردمی‌سازی جلسات عزا، حمایت خاص از شاعران و مرثیه خوانان، ایجاد شکل و شمایل در عزاداری و نیز شکل‌گیری تکیه‌ها از جمله ابداعات اقامه عزا در این عصر است. همچنین جهت بهبود هیئآت و مجالس حسینی در عصر کنونی، به دلالت‌های مثبت و منفی گزاره‌های فوق پرداخته شد.