بازخوانی اقامه و احیای عزا و ماتم بر سیدالشهدا علیه‌السلام در دوران بعد از عاشورا تا اواخر غیبت صغری

واقعه عظیم عاشورا و شهادت امام حسین علیه‌السلام حقیقتاً اتفاقی بود که جهان اسلام را تکان داد، نه‌تنها برای پیروان و محبان اهل‌بیت علیهم السلام یک مصیبت عظیم بود، بلکه برای کسانی که به امامت آن ذوات مقدسه هم باور نداشتند، بسیار عجیب بود. از این رو نه تنها بعد از این واقعه شاهد عزاداری و برپایی مجالس ماتم برای آن هستیم، بلکه قبل از آن نیز در موارد متعدد به این واقعه تذکر داده شده است. این مطالعه در صدد آن است تا پیشینه عزاداری بر امام حسین علیه السلام را بعد از واقعه عاشورا و در بازه زمانی دوران امامت امام سجاد علیه السلام تا اواخر دوران غیبت صغری، مورد نقد و بررسی قرار دهد. بدین منظور ابتدا گزارش‌هایی که ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم با موضوع بحث دارند گردآوری شده سپس با روش توصیفی - تحلیلی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته و دلالت‌های آنها بر امر «عزاداری بر امام حسین علیه السلام» در هیئات و مجالس حسینی استخراج می‌گردد. بر این اساس، در سیره معصومین علیهم السلام شاهد اهمیت دادن به موضوع امام حسین علیه السلام از طرق مختلفی همچون تشویق شعرا، برپایی جلسات روضه خانگی، تشویق به زیارت حضرت در مناسبتهای مختلف و بیان فضائل و زیارات ایشان هستیم.