نقش کتاب «لولو و مرجان» در پرهیز از تحریف واقعه‌ی عاشورا

مداحی و مرثیه‌خوانی آدابی دیرینه در تاریخ ایران دارد و اولین مستندات آن تقریباً به دوران حکومت آل‌بویه برمی‌گردد. با ورود مذهب شیعه به ایران، برپایی مجالس عزا و مرثیه‌خوانی به‌ویژه در ایام محرم و صفر رایج شد. واعظان و مدیحه‌سرایان به بازگویی برخی از جریان‌های تاریخی همچون واقعه‎ی عاشورا پرداختند. دراین‌میان مطالبی بیان می‌شد که با حقیقت مکتب حسینی مغایرت داشت. تحریف در حادثه‌ بزرگی مانند عاشورا که ازنظر اجتماعی یک سند محسوب می‌شود و پشتوانه اخلاق و تربیت می‌باشد، سبب ایجاد انحرافات بسیاری مانند بی‌اثر کردن قضیه می‌گردد. میرزا حسین نوری، محدث و فقیه معروف شیعی قرن چهاردهم (1217 – 1281 ه.ش) صاحب کتاب «لولو و مرجان در آداب اهل منبر» به این موضوع مهم اشاره نموده است. این کتاب با وجود اختصار، نکات مهم و قابل‌توجهی را در بردارد که پیش‌تر به آن پرداخته نشده است. محتوای کتاب در راستای وظایف اهل منبر، واعظین و مداحان می‌باشد. فصل اوّل به خلوص نیت اختصاص دارد و نویسنده آن را شرط اوّل برای گوینده، خطیب و واعظ می‌داند. فصل دوم در ستایش صداقت و مذمت دروغ‌گویی در کلام گوینده می‌باشد.این کتاب به عواقب سوء تحریف در واقعه عاشورا پرداخته و صراحتاً بیان می‌کند که امروز باید به دلیل انحراف در نقل وقایع عاشورا بر حسین (ع) عزاداری کرد و بر مصیبت ذکر این دروغ‌ها گریست، نه بر آن شمشیرها و نیزه‌هایی که بر پیکر شریفش وارد شد. در انتها نویسنده بی‌تفاوتی اهل علم را در این زمینه نکوهش می‌کند و دغدغه‌مندی خود را برای جلوگیری از این انحرافات اعلام ‌می‌دارد.شهید مطهری (ره) در کتاب حماسه حسینی در بخش تحریف لفظی و معنوی از این عالم بزرگ و خدمت ارزنده‌ی او در تالیف این کتاب ارزشمند تجلیل نموده است. در این مقاله به نقش تاثیرگذار کتاب لولو و مرجان در جلوگیری از تحریف واقعه عاشورا پرداخته شده است.