بررسی جایگاه «خادمی در مجالس حسینی» از منظر قرآن و سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام

هیات، تشکیلاتی مردمی است که بر مبنای رابطه حبّی شکل گرفته و با هدف ترویج فرهنگ قرآن ‌و احیاکننده یاد و نام اهل‌بیت علیهم‌السّلام در دوران کنونی برپا شده است. این تشکیلات شامل ارکان و بخش‌های مختلفی می‌باشد که در یک تقسیم‌بندی کلی آن را سه رکن امام، زائر و خادم برشمردند. باتوجه به منابع شیعی؛ خادم را می‌توان زائری دانست که توفیق موانست بیشتری با جلسه اهل‌بیت علیهم‌السّلام را پیدا کرده است.این پژوهش درصدد آن است تا مبانی، جایگاه، آداب و آفات خادمی در مجالس و هیئات حسینی را با توجه به معارف اصیل اسلامی برگرفته از آیات قرآن کریم و سیره اهل‌بیت علیهم‌السّلام مورد نقد و بررسی قرار دهد.بدین منظور ابتدا آیات و روایاتی که ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم با موضوع بحث دارند گردآوری شده سپس با روش توصیفی-تحلیلی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است و در پایان بر این اساس مهمترین آداب خادمی عبارتند از: تواضع، رعایت ادب در پیشگاه امام، خلوص نیت، مراقبه و محاسبه و... . همچنین مهمترین آفات خادمی عبارتند از تکبر، کوچک شمردن جایگاه خادمی، ناپاکی و گناه بدون توبه، حق الناس، عدم همدلی و اختلاف افکنی، کوچک شمردن فرائض و اسراف استخراج گردید. این نتایج می‌تواند به عنوان الگویی قرآنی-روایی دراختیار خادمان و دست‌اندرکاران هیئات قرار گرفته و امور خدّام هیات با توجه به آنها برنامه‌ریزی و اجرا شود.