کاربرد هوش مصنوعی در مطالعات دیرینه جغرافیایی بازوپایان اردویسین پسین آمریکای شمالی با مطالعه موردی rhynchotrema، hiscobeccus، و plaesiomyid

مطالعات انجام یافته کمی برروی بازوپایان اردویسین پسین این فرضی را گونه‌های جوان‌تر و بزرگتر hiscobeccus، که از بازوپایان اپیکانتیننتال آمریکای شمالی است، از گونه‌های قدیمی‌تر و کوچکتر rhynchotrema، که در مناطق پریکراتونی زندگی می کرد، تکامل یافته است. این فرضیه، بر اساس مطالعات کمی و آنالیزهای چند متغیره ، که بر اساس ویژگیهای مورفولوژیکی بازوپایان اردوویسین پسین انجام یافته است، نیز مورد تایید قرار گرفته است. همچنین مطالعات کمی بر روی براکیوپودهای plaesiomyid اردویسین پسین نیز روند تغییرات مورفولوژیکی را از مناطق اینتراکراتونیک استوایی تا مناطق پریکراتونی لورنشیا نشان می دهند. در این مطالعه، برای تعیین ارتباط مجموعه‌ای از اندازه‌گیری‌های مورفولوژیکی بازوپایان اردویسین پسین از قبیل rhynchotrema ،hiscobeccus، و plaesiomyid آمریکای شمالی با موقعیت جغرافیایی آنها، یک مدل هوش مصنوعی مبتنی بر شبکه‌های عصبی ارائه گردید. شبکه عصبی مصنوعی با پیدا کردن یک فرمول ریاضی بین پارامترهای مورفومتریک و گستردگی جغرافیایی بازوپایان، موقعیت جغرافیای دیرینه آنها را در زمان اردویسین پسین مورد تخمین و ارزیابی قرار می دهد. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که شبکه عصبی در تخمین موقعیت نمونه‌های آزمایشی بازوپایان با دقت بالای ٪80 عمل می کند. با استفاده از شبکه‌های عصبی و با گردآوری مجموعه‌ای از داده‌های مورفومتریک بازوپایان، می توان با ضریب اطمینان بالایی موقعیت دیرینه جغرافیایی آنها را تخمین زد و همچنین نتایج دقیقتر و جامع تری در مورد دیرینه جغرافیای بازوپایان در آمریکای شمالی و دیگر مناطق جهان از قبیل ایران بدست آورد.

artificial intelligence approach in paleogeography of the late ordovician brachiopods of north america with a case study of rhynchotrema, hiscobeccus, and plaesiomyid

the quantitative studies of the late ordovician brachiopods support the hypothesis that the younger and larger species of hiscobeccus, which lived in epicontinental regions in laurentia, evolved from older and smaller species of rhynchotrema, which was one of the north american pericratonic brachiopod fauna, during the late ordovician. the quantitative studies of plaesiomyid brachiopods revealed trends of morphological changes from the paleoequatorial intracratonic regions to the pericratonic regions of laurentia during the late ordovician. in this study, in order to investigate the relationship between a set of morphological measurements of the late ordovician brachiopods of north america such as rhynchotrema, hiscobeccus, and plaesiomyid with their paleogegraphic location, an artificial neural networks was conducted. the results indicate that the neural network can estimate the locality of the testing brachiopods with the accuracy above 80%. based on the neural networks, the paleogeographic locations of fossils can be estimated with higher reliebality.