بررسی و تحلیل کارکرد روش‌های ارزیابی ریسک عملیاتی موسسات مالی

طی دو دهه از جهانی‌سازی و مقررات‌زدایی (از 1980 تا اوایل 2000) که رشد انفجاری را در بازارهای مالی در پی داشته، ابزارهای خدمات مالی نیز گسترده‌تر شده و به همراه آن فعالیت بانک‌ها،‌ بیمه‌گذاران و به طور کلی بنگاه‌ها بیشتر شده و به تبع آن ریسک‌های آن‌ها نیز افزایش یافته است. در واقع در حوزه علوم مالی ریسک، هر رویداد و اقدامی که بر توانایی سازمان و یا موسسه مالی در مسیر رسیدن به اهداف و استراتژی‌ها به طور منفی تاثیر گذار باشد تعریف شده است. در این پژوهش به ریسک عملیاتی که یکی از مهم‌ترین ریسک‌های مالی است پرداخته شده است. در ابتدا الزامات کمیته بازل در خصوص رویکردهای احتساب ریسک عملیاتی مورد بررسی قرار گرفت سپس در ادامه مقالات مرتبط با ریسک عملیاتی مورد مطالعه قرار گرفت و‌ مشخص گردید که به منظور احتساب ریسک عملیاتی اکثر پژوهش‌ها از رویکردهای پیشرفته استفاده نموده‌اند و در پژوهش‌های سال‌های اخیر تمرکز بر دم تابع زیان اهمیت پیدا کرده است همچنین ارزش در معرض خطر یک روش محبوب برای سرمایه‌گذاران و مدیران می‌باشد که این روش طی سال‌ها گذشته توسعه پیدا کرده است و از رویکردهایی همانند گارچ، کاپولا، نظریه ارزش فرین و... برای احتساب سنجه مذکور استفاده گردیده است شایان ذکر است برای بهبود سادگی bcbs یک رویکرد استاندارد جدید برای سرمایه ریسک عملیاتی معرفی کرده است با این حال از رویکرد ama بیش‌تر‌ استفاده می‌شود.