مروری بر مزایا و معایب غشاهای پلیمری و روش‌های ساخت غشا: روش پلیمریزاسیون بین سطحی

اخیرا استفاده از فرآیندهای جداسازی غشایی در تصفیه‌ی پساب‌ها به علت بازدهی بالا و سازگاری بیشتر با محیط ‌زیست توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده‌است. غشا یک فاز نیمه تراوا است که امکان انتقال انتخابی برخی از ذرات یک محلول را فراهم می‌کند و فرآیندهای غشایی فرآیندهایی هستند که قادر به تفکیک اجزای یک خوراک دو یا چند جزئی می‌باشند. فرآیندهای جداسازی غشایی از نظر مصرف انرژی و هزینه‌ی سرمایه‌گذاری، فرآیندهایی مقرون به ‌صرفه می‌باشند. در این پژوهش، انواع مختلف غشاهای پلیمری مورد بررسی قرار گرفته و مزایا، معایب و کاربرد هر یک به تفصیل بیان می‌شود. علاوه بر این، از آن‌جایی که انتخاب روش مناسب برای سنتز یک غشای پلیمری بستگی به نوع پلیمر و ساختار مدنظر برای غشا دارد، رایج‌ترین روش‌های تهیه‌ی غشاهای پلیمری یعنی وارونگی فاز، پلیمریزاسیون بین سطحی، کششی، حک اثر و الکترواسپینینگ مورد مقایسه قرار می‌گیرند. در این مطالعه، هم‌چنین سعی شده‌است که روش ساخت غشاهای کامپوزیتی لایه نازک که فناوری غالب در بازار تجاری فرآیندهای نانوفیلتراسیون و اسمز معکوس بوده و به ترتیب کاربردهای گسترده‌ای در تصفیه‌ی آب و پساب، و شیرین‌سازی آب دریا و آب‌های شور دارد؛ به طور کامل بیان گردد.