بررسی امکان ادراک حسّی بی‌واسطه در فلسفه اسلامی و فلسفه ذهن و تاثیر آن در حل برخی چالش‌های واقع‌گرایی معرفتی

واقع‌گرایی معرفتی دیدگاهی است که علاوه بر این‌که وجود واقعیتی مستقل از ادراک انسان را می‌پذیرد، مدعی است که انسان می‌تواند به این واقعیت لااقل تاحدی معرفت پیدا کند.اما وجود خطاهای حسّی و توهمات تمایزناپذیر این دیدگاه را با چالش‌های مهمی روبرو کرده است که از دوران باستان تا عصر حاضر فلاسفه را به تکاپو واداشته است.ادعای ما در این مقاله آن است که بدون پذیرش ادراک حسّی بی‌واسطه پاسخ‌گویی به چالش‌های فوق‌الذکر بسیار دشوار (یا نشدنی) است و بهترین و ساده‌ترین راه برای عبور از این دشواری‌ها پذیرش واقع‌گرایی مستقیم است. اما وجود خطاهای حسّی و توهمات تمایزناپذیر برای ادراک حسّی مستقیم نیز چالشی جدی محسوب می‌شود. ما در این مقاله تلاش کرده‌ایم که مواضع فیلسوفان برجستة اسلامی و فیلسوفان ذهن را در خصوص ادراک حسّی مستقیم توضیح دهیم و کوشیده‌ایم برای مشکل خطاهای حسّی و توهمات، در ادراک حسّی مستقیم، چاره‌اندیشی کنیم.