اثربخشی مداخله‌ی روانشناسی مثبت نگر بر فرسودگی تحصیلی در دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله ی روانشناسی مثبت نگر بر فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان تهیه شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع کاربردی می باشد و از این حیث که به بررسی تاثیر آموزش های روانشناسی مثبت نگر بر فرسودگی تحصیلی در کودکان چهارم و پنجم ابتدایی شهرستان رودان می پردازد، تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه می باشد. تحقیق حاضر از این حیث که پژوهشگر حداقل یک متغیر مستقل را خود تعیین می کند و به مداخله در ایجاد رابطه و یا مواجهه با متغیر ها می پردازد، مطالعه ی مداخله ای است. برای این منظور گروه های آزمایشی و گواه مورد نظر قرار می گیرند و تفاوت های میان آزمودنی ها در دو گروه، کنترل می شود. عملیاتی در این پژوهش، مداخله مثبت نگر شامل یک مدل روان درمانی مثبت نگر است که طی 8 جلسات آموزشی بر اساس پروتکل درمان مثبت نگر سلیکمن (2009) بر روی دانش آموزان اجرا می شود. همچنین به لحاظ زمانی نیز این تحقیق از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دختر پایه چهارم و پنجم سال تحصیلی 1400- 1399 مقطع چهارم و پنجم ابتدایی شهرستان رودان می باشد که براساس آخرین اطلاعات دریافتی از آموزش و پرورش، تعداد 570 می باشند. روش نمونه گیری و تعیین حجم نمونه در پژوهش حاضر با توجه به بزرگی و گستردگی جامعه آماری و نوع پژوهش مداخله ای، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) می باشد. در این پژوهش از روش آماری توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد و همچنین اطلاعات از طریق نرم افزار spss24 تحلیل شد. نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که اثربخشی مداخله ی روانشناسی مثبت نگر بر فرسودگی تحصیلی بر روی متغیرهای (خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی، ناکارآمدی تحصیلی) در دانش آموزان دختر پایه چهارم و پنجم ابتدایی شهرستان رودان تاثیر مثبت و معناداری دارد.