بررسی فرایند مدیریت پسماند در کشورهای ایران و ژاپن

مدیریت پسماند در شهرهای بزرگ، به شیوهای اصولی و با رعایت مسائل زیست محیطی، یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث در زمینه مدیریت پسماند میباشد. افزایش آگاهیهای عمومی نسبت به مسائل بهداشتی و زیست محیطی از یک طرف و محدودیت منابع انرژی و مواد در سطح دنیا و افزایش تقاضا به خصوص در کشورهای در حال توسعه از طرف دیگر برنامه ریزان شهری را بر آن داشته است تا نسبت به طراحی و اجرای روشهای بهینه ی مدیریت پسماند، که بر اساس نگرش توسعه ی پایدار بوده و مسائل اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی را هم زمان و در کنار یکدیگر در نظر داشته باشد، اقدام نمایند. در ایران به رغم سابقه طولانی سازمانهای محلی و قدمت تشکیل برخی از شهرداریها مدیریت پسماندهای شهری، همچنان به شکل سنتی بوده و تا دهه های اخیر تحولات این امر چندان محسوس نبوده است که در پی افزایش جمعیت شهرها، کمیت و کیفیت پسماندها موجب آلودگیهای زیست محیطی و بهداشتی برای شهروندان و نارضایتی آنان گردید. در مقابل، ژاپن اهمیت مشارکت و اموزش جامعه را در ارتقاء اگاهی زیست محیطی و مدیریت زباله مسئول می داند. دولت به طور فعال ساکنان را تشویق می کند تا در ابتکارات مدیریت زباله، از جمله مرتب سازی زباله، بازیافت و کاهش تولید زباله شرکت کنند. تعهد ژاپن به مدیریت زباله و پایداری محیط زیست این کشور را به عنوان یک رهبر جهانی در این زمینه قرار داده است. از طریق اجرای سیاست کاهش زباله و بازیافت، سیستم های جمع اوری و مرتب سازی کارامد زباله، تکنیک های پیشرفته سوزاندن زباله و تمرکز بر بازیافت، ژاپن موفقیت قابل توجهی در کاهش تولید زباله و حفظ محیط زیست به دست اورده است.