استفاده از ضایعات و محصولات کشاورزی به عنوان احیاکننده در فرآیند فروشویی کانسنگ اکسید منگنز

منگنز و فراورده‌های آن، کاربردهای زیادی در صنایع مختلف از جمله باتری‌سازی، صنایع متالوژریکی و شیمیایی دارند. در سال‌های اخیر، استفاده از منابع کم عیار منگنز به دلیل کم شدن کانسنگ‌های پرعیار منگنز مورد توجه قرار گرفته است. فروشویی در محیط اسیدی یکی از روش‌های مناسب فرآوری منابع کم‌عیار منگنز می‌باشد که در آن وجود یک عامل احیاکننده برای انحلال کانسنگ منگنز ضروری است. در مطالعات قبلی از عوامل احیا کننده‌های مختلف از جمله دی اکسید گوگرد، پراکسید هیدروژن، سولفات آهن، میکروارگانیسم‌های مختلف و مواد شیمیایی آلی استفاده شده است. استفاده از احیاکننده‌های گیاهی یکی دیگر از این موارد می‌باشد که در آن عامل احیا کننده حاوی ترکیبات شیمیایی مانند گلوکز و ساکارز است. زیست سازگاری، مقرون به صرفه بودن و در دسترس بودن از مزایای احیاکننده‌های گیاهی در فروشویی کانسنگ منگنز می‌باشد. در این راستا، پوست موز، ضایعات چای، کاه تصفیه شده، پودر برگ‌های خشک، ملاس نیشکر و خاک اره بامبو ازجمله احیاکننده‌های گیاهی هستند که در فروشویی کانسنگ‌های اکسید منگنز استفاده شده‌اند. ضایعات چای و خاک اره بامبو به ترتیب بیشترین و کمترین میزان بازیابی را در بین آنها نشان داده‌اند. عوامل احیا کننده گیاهی به زمان واکنش بیشتر و دمای بالاتر در مقایسه با سایر احیا کننده‌‌ها نیاز دارند.